zaterdag 15 mei 2010
donderdag 13 mei 2010
Muzikanten zijn geldkloppers
Een muziekgroepje beginnen, optreden en rondtrekken om je cd’s te tonen aan de hele wereld. Van je muziek je dagdagelijkse job maken. Veel muzikanten dromen hier dag en nacht van, maar het is slechts enkelen gegund om van hun passie te leven. Muziekgroepen als Janez Detd en Zornik zijn zeker niet onbekend in België maar het lukt hen zelfs niet om volledig hiervan te leven. Je hebt als groep wel wat meer nodig dan enkele clips op TMF om daar je job van te kunnen maken.
Maar dan zijn er bands die hopen geld verdienen, zich in het verleden bewezen hebben maar die nu eerst een cheque willen zien voor ze uit hun repetitiehok komen. The Pixies hebben het zelf toegegeven in een artikel van Het Nieuwsblad. (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20022010_014) Ze zeggen letterlijk dat de tijd dat ze muziek wilde maken voorbij is en het enige wat hen nu nog interesseert geld is.
Hiermee wil ik niet zeggen dat ze geen goeie muzikanten meer zijn en eerlijkheid valt te appreciëren, maar waar is de boodschap van hun muziek naartoe? Ik snap niet hoe zij hun fans zonder een wrang gevoel in de ogen kunnen kijken. De fans zijn tenslotte de mensen die ervoor gezorgd hebben dat zij die ‘heldenstatus’ bereikt hebben. Helden? Eerder antihelden als je het mij vraagt.
Muziek is iets om een gevoel te uiten, mensen dichter bij elkaar te brengen en volgens velen zelfs een manier om de wereld te veranderen. Als er iets is wat niets met muziek te maken heeft, dan is het wel geld. Dan snap ik niet dat er bands zijn die bovenop al hun gratis eten nog een bedrag van een miljoen euro op hun rekening verwachten. En als ze op het podium nog durven verkondigen dat ze de derde wereld moeten helpen, zijn het niet meer dan hypocrieten. Zo’n bands zouden beter de helft van hun vraagprijs afstaan aan al die derde wereldlanden en zelf de armoede bestrijden.
Volgens de singer-songwriter Frank Turner bestaan er geen rocksterren, alleen maar mensen die muziek maken. En sommigen zijn zoals ons en sommigen zijn klootzakken. Hiermee is de waarheid gezegd, en eveneens mijn mening gestaafd.
Maar dan zijn er bands die hopen geld verdienen, zich in het verleden bewezen hebben maar die nu eerst een cheque willen zien voor ze uit hun repetitiehok komen. The Pixies hebben het zelf toegegeven in een artikel van Het Nieuwsblad. (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20022010_014) Ze zeggen letterlijk dat de tijd dat ze muziek wilde maken voorbij is en het enige wat hen nu nog interesseert geld is.
Hiermee wil ik niet zeggen dat ze geen goeie muzikanten meer zijn en eerlijkheid valt te appreciëren, maar waar is de boodschap van hun muziek naartoe? Ik snap niet hoe zij hun fans zonder een wrang gevoel in de ogen kunnen kijken. De fans zijn tenslotte de mensen die ervoor gezorgd hebben dat zij die ‘heldenstatus’ bereikt hebben. Helden? Eerder antihelden als je het mij vraagt.
Muziek is iets om een gevoel te uiten, mensen dichter bij elkaar te brengen en volgens velen zelfs een manier om de wereld te veranderen. Als er iets is wat niets met muziek te maken heeft, dan is het wel geld. Dan snap ik niet dat er bands zijn die bovenop al hun gratis eten nog een bedrag van een miljoen euro op hun rekening verwachten. En als ze op het podium nog durven verkondigen dat ze de derde wereld moeten helpen, zijn het niet meer dan hypocrieten. Zo’n bands zouden beter de helft van hun vraagprijs afstaan aan al die derde wereldlanden en zelf de armoede bestrijden.
Volgens de singer-songwriter Frank Turner bestaan er geen rocksterren, alleen maar mensen die muziek maken. En sommigen zijn zoals ons en sommigen zijn klootzakken. Hiermee is de waarheid gezegd, en eveneens mijn mening gestaafd.
Nieuw: stemtoestel als sleutelhanger
EMD-Music heeft op de Musikmesse, een van de grootste instrumentenbeurzen ter wereld, in Frankfurt zijn allernieuwste speeltje voorgesteld: de Teko, een stemtoestel dat je aan je sleutelbos kan hangen. Hierdoor is het nog handiger om ergens mee naartoe te nemen aangezien het aanzienlijk kleiner is dan een normaal stemtoestel. EMD-Music is er ook volledig van overtuigd dat dit nieuwe accessoire een schot in de roos wordt. Het toestel is een uniek ontwerp van het bedrijf en zal de huismerknaam Stagg dragen.
Het stemtoestel is voorzien van een microfoon om akoestische gitaren te stemmen, maar heeft ook een input om elektrische gitaren te kunnen stemmen. Aangezien het een chromatisch stemapparaat is, is het mogelijk om alternatieve stemmingen uit te proberen met je gitaar. Elektrische en akoestische basgitaren kunnen ook gestemd worden met het apparaat. Het stemapparaat zal om en bij de 9 euro kosten en wordt nu verdeeld naar alle muziekwinkels.
Stagg is vooral bekend door zijn goedkope gitaren, versterkers en andere muziekattributen. Tegenwoordig worden producten van Stagg in meer dan 60 verschillende landen verkocht. Het merk heeft door de jaren heen een respectabele reputatie opgebouwd bij beginnende muzikanten.
Foto: EMD Music
Meer aandacht voor gehoorbescherming bij optredens
Concertzalen willen meer aandacht geven aan gehoorbescherming tijdens optredens. De Ancienne Belgique te Brussel biedt ondertussen al vijf jaar oordopjes aan, het Mechelse jeugdcentrum Metteko voorziet al enige tijd oordopjes en het Sportpaleis te Antwerpen is er ook onlangs mee begonnen. Sinds het optreden van Grace Jones heeft het Sportpaleis de knoop doorgehakt en besloten oordopjes aan te bieden. “Wij zitten sinds december 2009 in een werkgroep die bekijkt hoe we de gehoorschade kunnen beperken maar het publiek nog steeds kan laten genieten van de live-optredens”, meldt Peter Dobbels, Operationeel Verantwoordelijke van het Sportpaleis. “Maar aangezien we niet willen wachten op de resultaten van deze werkgroep, vonden we dit reeds een goed begin.”
Celine Depaepe, audiologe in het hoorcentrum Nova te Mechelen, vindt dat oordopjes niet genoeg kunnen aangeboden worden. “Ik heb koppels uit elkaar zien gaan omdat een van de partners tinnitus (oorsuizingen ten gevolge van gehoorschade, nvdr.) had opgelopen en het onmogelijk werd om met hem samen te leven. De prijs van een paar oordopjes in het Sportpaleis is 2 euro, maar die prijs wil ik gerust betalen om mijn oren te beschermen en ernstige schade te voorkomen. Wanneer je langer dan 30 seconden in lawaai van minstens 90 DB staat, kan je al schade oplopen. Dan kan je gehoordrempel zakken wat ervoor zorgt dat je na verloop van tijd een hoorapparaat zal moeten dragen. Het zal nooit meer zoals vroeger zijn, maar met een hoorapparaat ben je toch geholpen. De oorsuizingen zijn het gevaarlijkste, want hierdoor kan je overgevoelig worden voor lawaai. Dan kan je dus nooit meer op café gaan met je vrienden en fuiven zijn dan ook niet meer mogelijk. Die oordopjes die ze aanbieden zullen ongemakkelijk zitten in je oren en teveel geluid dempen, maar het is beter als niets. Natuurlijk zijn er alternatieven die beter in je oren zitten, zoals oordopjes speciaal op maat gemaakt. Maar dan moet je voor jezelf uitmaken of je veel naar optredens gaat en in zo’n dure oordopjes wil investeren, want een paar op maat gemaakte oordopjes kosten 170 euro.”
In Mechelen wordt er voor de eerste keer het Plug In-festival georganiseerd om gehoorbescherming in de kijker te zetten. “Het wordt tijd dat evenementen zich gaan bezig houden rond dit thema”, meent Stefan De Swert, mede-organisator van het Plug In-festival. “De meeste festivals, discotheekuitbaters en fuiforganisatoren kijken niet om naar het feit dat er ernstige gehoorschade kan opgelopen worden door de luide muziek. We moeten de jeugd wakker schudden en oordopjes promoten. De jeugd zou er meer gebruik van maken moesten er vaker oordopjes aangeboden worden. Daarom zullen we ook gratis oordopjes uitdelen op het festival. Oordopjesproducent Laperre zal gratis hoortests en extra informatie over gehoorbescherming aanbieden.” Het Plug In-festival vindt plaats op woensdag, 12 mei. Maurice Engelen van Praga Khan sluit het festival af met een deejayset.
Foto oordopjes: Stuart Axe
Link: http://www.flickr.com/photos/stuart166axe/2848212281/
Mark Knopfler in Lotto Arena
De legendarische frontman en leadgitarist van Dire Straits geeft op 6 juni een optreden in de Antwerpse Lotto Arena. Knopfler komt zijn zesde soloplaat, “Get Lucky”, voorstellen en heeft een hele tournee gepland doorheen Europa. Het is de zesde keer dat hij zonder Dire Straits naar België komt. Tijdens zijn solo-optredens wilt hij nooit gebruik maken van excentrieke special effects maar wilt hij een sobere sfeer creëren om de muziek harder tot zijn recht te laten komen. Tickets voor zijn optreden kosten 60 euro. De tournee gaat 19 mei van start in Ierland.
Voor de nieuwe plaat is hij naar de British Grove Studios getrokken, waar hij volledig zijn gang kon gaan. Get Lucky telt 11 nummers en is een cd met vooral tragere nummers die een rustige sfeer creëren. Knopfler probeert niet te breken met zijn verleden met Dire Straits maar wilt zijn horizon verruimen en nieuwe dingen proberen met zijn solowerk.
Mark Knopfler is vooral bekend om zijn speciale manier van gitaarspelen. Knopfler speelt nooit met een plectrum maar speelt altijd puur met zijn vingers, ook tijdens solo’s. Hierdoor krijgt zijn gitaarspel een unieke klank. Daardoor draagt het publiek hem nu nog steeds op handen en voeten. Knopfler is ook zeer gerespecteerd als producer. Hij heeft in de jaren ’80 cd’s geproducet van muzikanten als Bob Dylan en Randy Newman.
Foto Mark Knopfler: "Aherro" (profielnaam op Flickr)
Link: http://www.flickr.com/photos/aherrero/ / CC BY 2.0
Ves Vlees-avonden creëren meer podiumkansen
MECHELEN - Op vrijdag 16 april vond de tweede Ves Vlees-avond plaats in het jeugdcentrum Metteko. Ves Vlees geeft jonge bands vanuit de ruime omgeving van Mechelen kansen om op te treden zonder dat ze daarvoor enige selecties moeten doorstaan. Deze avonden zijn een initiatief van de vrijwilligersgroep Kamikaze, die deze avonden organiseren.“In de jaren ’90 vonden in het cultuurcentrum van Mechelen Kamikaze-avonden plaats waar beginnende bands de kans kregen om op te treden, maar na verloop van tijd is dat concept stilaan uitgestorven. Met de Ves Vlees-avonden proberen we dat concept nieuw leven in te blazen en vooral jonge bands kansen te geven om op te treden”, meent Sander Demeester, de organisator van de tweede Ves Vlees-avond en stagiair-jeugdconsulent. “Voor deze avond heb ik de band Names Are Not Obligated geboekt omdat zij niet door de selectie van de jeugdhuis Maanrockrally geraakt zijn. Wij vinden dat elke band moet kunnen optreden en dat elk genre aan bod mag komen.”
Ves Vlees focust zich zeker niet op een bepaald genre. Pardon Service, een gipsy/skagroep en Tex Taiwan, een electro-duo met gameboy-invloeden, waren vrijdag ook van de partij. Bij de vorige editie was hiphopgroep LOESH present om het podium onveilig te maken. Onder de naam Kamikaze worden er ook vaak metalcore-optredens georganiseerd in het jeugdcentrum Metteko.
Ves Vlees vindt minstens één keer per maand plaats met een aanbod van ongeveer drie bands per avond. Iedereen mag altijd gratis binnen.
Reportage custom gitaren
Custom gitaren, ambachtelijk of verachtelijk?
Elke gitarist droomt ervan, maar slechts enkelen hebben het budget om het te realiseren: een gitaar volledig naar jouw hand gemaakt. Liefst een gitaar gebouwd met het hout dat je zelf hebt gekozen en dat een klank kan voortbrengen waar zelfs de natte dromen van Jimi Hendrix nog niet aan kunnen tippen. De gitaarbouwer snijdt het hout, de bedrading draait de gitaarbouwer ook zelf en de geluidselementen plaatst hij er voorzichtig in. Precisiewerk dus.
Veel gitaristen zijn op zoek naar hun klank, hun eigen identiteit. Met een gitaar die voor hen perfect op maat gemaakt is kan ook die wens natuurlijk in vervulling gaan. De zoektocht naar die unieke sound en voeling kan beginnen bij het veranderen van de bedrading en de geluidselementen, maar een instrument naar je eigen normen laten bouwen brengt dat gevoel naar een heel ander niveau. Toch is er een creatieve geest die niet voor 100 % dezelfde mening deelt. “Als je een gitaar laat bouwen kan je toch niet voelen op voorhand hoe ze in je handen ligt”, bedenkt Walter Meuris, de vaste gitarist van Jean Bosco Safari. “Dan ben je minstens € 3000 verloren als de gitaar je toch niet aanstaat. Daar sta je dan mooi met die handgemaakte gitaar.” Ondertussen lonkt Walter nog
eens naar zijn Fender. “Mooi, hé? Deze heb ik zelfs tweedehands gekocht. Blijkbaar vond de eerste eigenaar dit geen goede gitaar maar die weet écht niet over wat hij spreekt. Deze gitaar is ontworpen door Eric Clapton en Fender heeft daar dan een serie van uitgebracht. Hiermee geef ik gitaarlessen en ga ik zelfs optreden in het buitenland, perfect voor elke gelegenheid. Aan dit soort modellen is wel meer met de hand aan gewerkt dan aan andere gitaren die Fender maakt, maar ze is nog niet volledig handgemaakt.”
Fender maakt zijn gitaren al lang niet meer met de hand. Gitaren van dit merk worden hoofdzakelijk machinaal gemaakt en dat voel je in de prijs. Toch leveren ze nog gitaren af van zeer goeie kwaliteit. De ‘échte’ Fender USA-gitaren kosten rond de € 1000 - € 1300. Dat is nog niet de helft van wat een volledig met de hand gemaakte gitaar kost en die gitaren zijn in trek bij veel muzikanten. De Telecaster en de Stratocaster van Fender zijn nog steeds modellen die bij live-optredens opduiken. “Na jaren van gitaarspelen bouw je toch een zekere status op en voel je je niet meer zo op je gemak bij minder gerespecteerde of beginnende gitaarmerken, maar zelfs die instrumenten zijn niet perfect”, beweert Walter. “Iedereen vindt het spectaculair om met een gitaar van Gibson of Fender het podium op te kruipen, maar zelfs de duurste gitaren kunnen snel ontstemmen. Zo heb ik ooit een Gibson gitaar gekocht op een gitaarbeurs in Amerika die niet juist was afgesteld. Schandalig, want de gitaar was zo duur dat je er niet mocht aankomen en zelfs tentoongesteld werd achter glas! Nadien stel je je toch serieuze vragen.”
In het atelier van Gibson verrichten ze meer handmatig werk aan de gitaren dan bij Fender. Dat zie je ook goed aan de prijs van de Gibson-gitaren. Voor een Les Paul Standard kan een gitarist gemakkelijk € 3000 neertellen. Er zijn natuurlijk ook modellen die verkocht worden onder de € 1000, zoals het SG-model of de Les Paul Junior. Bij de ‘goedkopere’ modellen kan je je wel voorstellen dat er niet evenveel aandacht aan wordt besteed als de modellen over de € 3000, maar voor die prijs verwacht je toch wel dat je gitaar juist afgesteld is.
“Er wor
dt wel handmatig gewerkt aan die gitaren, maar aangezien er zoveel gitaren moeten gemaakt worden kan er heel af en toe een foutje kan blijven inzitten”, zegt Hendrik ‘Henny’ Huisman, een ervaren gitaarbouwer uit Veerle-Laakdal. “Als een werknemer al die gitaren tot in de puntjes moet nakijken komt hij niet toe met werkdagen van 8 uur. Hiermee wil ik niet zeggen dat er aan elke gitaar iets scheelt, maar zo’n bedrijf heeft de tijd niet om 300 uur te werken aan elke gitaar die ze willen verkopen”, aldus Huisman.
300 uur klinkt heel lang, maar dat is de tijd die een zelfstandige gitaarbouwer ongeveer nodig heeft om een blok hout te transformeren naar een gitaar. Eerst zoek je naar het juiste hout voor de juiste klank want elke houtsoort klinkt scherper of zwaarder. In de fabriek slagen machines de frets in de gitaar, maar een gitaarbouwer legt de frets er handmatig in en neemt rustig de tijd om alles tot op de millimeter af te veilen. Daar kruipt meer tijd in, maar kwaliteit is er. Als de gitaar in zijn puurste vorm klaar is moet het instrument ook nog gelakt worden en dat vraagt het meeste tijd aan het bouwproces. Wanneer een gitaar geschilderd of herschilderd wordt, moet die bijna drie maanden drogen. Aangezien dit zo tijdrovend is moeten de fabrieken wel op een andere manier tijd besparen en dat doen ze door bepaalde processen machinaal uit te voeren.
Bij het Belgische bedrijf EMD Music, een bedrijf dat al 15 jaar gitaren van het merk Stagg maakt en gedistribueerd wordt in 62 landen, hebben ze een andere manier om gitaren te maken. Al hun gitaren worden in China volledig met de hand gebouwd. Daar werken niet allemaal professionele gitaarbouwers, maar elke werknemer staat daar in voor een bepaald onderdeel van het bouwwerk. De gitaren van Stagg zijn relatief ambachtelijk maar blijven toch spotgoedkoop. Deze instrumenten liggen in de winkel tussen € 125 en € 300. “Het klinkt cliché, maar in China zijn de uurlonen nog steeds laag”, vertelt Patrick Rigolle, de vertegenwoordiger en woordvoerder van EMD Music. “Doordat we daar onze gitaren bouwen en niet in het Westen, ontwijken we een hoop kosten. We besparen we vooral op de elektronica, zodat we die lage prijzen kunnen behouden. We hebben ook iets duurdere modellen, maar vanaf die categorie krijgt elke gitaar die we willen verkopen een grondige controle voor we ze opsturen naar de winkels. Onze doelgroep blijft natuurlijk de beginnende gitarist. Stagg is voor een professionele gitarist wat een Renault Clio is voor Michael Schumacher: niet geschikt voor wat hij ermee wilt doen.
Het blijft een tweestrijd. Machinaal is goedkoper, maar ambachtelijk garandeert meer kwaliteit. Bij ambachtelijke gitaren komt er na verloop van tijd een probleem van andere aard de kop opsteken: het doorverkopen. Als een gitarist zijn ambachtelijke gitaar van € 4000 na enkele jaren wilt verkopen, gaat hij heel moeilijk een koper vinden die zijn gitaar voor een normale prijs wilt kopen omdat er geen bekend merk opstaat. Dat klinkt als muggenzifterij maar het is de realiteit. Zelfs al zitten er de beste geluidselementen in en is de gitaar gemaakt van het beste hout, dan blijven de potentiële kopers nog steeds twijfelen over de kwaliteit omdat er geen bekend merk op de kop geschreven staat.
Dit probleem kan je oplossen door het beste van de twee gitaarwerelden te kiezen. Huisman raadt zijn klanten tegenwoordig aan om geen gitaren meer van nul te laten bouwen maar eerst een gitaar van een gerespecteerd merk te kopen en ze dan te laten ombouwen naar de klant zijn wensen. “Een gitaar van Gibson of Fender is op zich al een goede gitaar, maar als je zo’n gitaar nog naar jou hand laat zetten door eventueel de geluidselementen te vervangen, de body in een andere kleur te lakken of eventueel voor een andere inlay (versieringen op de nek van de gitaar, nvdr.) te zorgen, kan je al een gitaar creëren die al een unieke tint van jezelf draagt.”
Zo blijkt dat na al die jaren van gitaarproductie nog steeds veel mensen vasthouden aan status en het merk van de gitaar en soms zelfs het merk boven kwaliteit gaan verkiezen. Het is jammer dat vakmanschap moet opschuiven voor massaproductie omdat de prijzen van hout en elektronica te hoog zijn. Frustrerend, want hierdoor worden gitaarbouwers gedegradeerd tot reparateur. Voor veel gitaristen blijft het dan roeien met de riemen dat ze hebben en zal hun unieke gitaar slechts een droom blijven.
“Wat je zelf doet, doe je meestal beter”
Als je een gitaar laten bouwen toch maar niets vindt of je bent ervan overtuigd dat je het gewoon zelf beter kan, dan kan je nog altijd terecht bij het Centrum voor muziekinstrumentenbouw (CMB) in Puurs voor een cursus gitaarbouwen. Daar leren oude rotten in het vak je de knepen van gitaarbouw en krijgen de cursisten de mogelijkheid om hun eigen gitaar te bouwen. Op het einde van de cursus worden de leerlingen dan beoordeeld op het eindresultaat van hun zelfgebouwde gitaar.
De gitaristen die dromen van hun zelfgemaakte, elektrische basgitaar kunnen ze hier jammer genoeg niet helpen. Deze school is alleen gericht op het bouwen van klassieke gitaren, steel-string gitaren, violen en gamba’s.
Door het uitgebreide aanbod van cursussen instrumentenbouw heeft het CMB al een gerespecteerde status verdiend. Niet alleen geïnteresseerde geesten uit Vlaanderen maar ook uit Wallonië en Nederland zakken speciaal af naar het CMB voor hun cursussen.
Meer informatie te verkrijgen op de website www.cmb.be of mail naar cursisten@cmbpuurs.be
Na vliegtuigbouwpakketten nu ook gitaarbouwpakketten!
“Handgemaakte gitaren blijven gigantisch duur, dus waarom niet voor de handige harry’s onder ons een bouwpakket op de markt brengen?” Dat moet het gitaarbedrijf Boston gedacht hebben toen ze deze gitaarbouwpakketten op de markt brachten. Deze bouwpakketten zijn voorzien van alle onderdelen van de gitaar: de elektronica, de body, de hals en bovendien zijn ze zeer budgetgericht. De prijzen van de bouwpakketten beginnen bij € 99 en gaan niet hoger dan € 150. Het enige wat de gitarist dan nog moet doen, is de gitaar ineenknutselen en eventueel de body lakken in een kleur naar keuze.
Het aanbod is ondertussen al best uitgebreid. De geïnteresseerde gitaristen kunnen al kiezen uit een Les Paul, een Flying V, een Telecaster of een Stratocaster. Zowat de meest begeerde modellen in gitaarland dus. Voor de bassisten is er slechts een model beschikbaar, het Precision Bass-model dat origineel uitgebracht werd door Fender.
De bouwpakketten zijn online te bestellen op de Nederlandse website: www.mainmusic.nl.
Elke gitarist droomt ervan, maar slechts enkelen hebben het budget om het te realiseren: een gitaar volledig naar jouw hand gemaakt. Liefst een gitaar gebouwd met het hout dat je zelf hebt gekozen en dat een klank kan voortbrengen waar zelfs de natte dromen van Jimi Hendrix nog niet aan kunnen tippen. De gitaarbouwer snijdt het hout, de bedrading draait de gitaarbouwer ook zelf en de geluidselementen plaatst hij er voorzichtig in. Precisiewerk dus.
Veel gitaristen zijn op zoek naar hun klank, hun eigen identiteit. Met een gitaar die voor hen perfect op maat gemaakt is kan ook die wens natuurlijk in vervulling gaan. De zoektocht naar die unieke sound en voeling kan beginnen bij het veranderen van de bedrading en de geluidselementen, maar een instrument naar je eigen normen laten bouwen brengt dat gevoel naar een heel ander niveau. Toch is er een creatieve geest die niet voor 100 % dezelfde mening deelt. “Als je een gitaar laat bouwen kan je toch niet voelen op voorhand hoe ze in je handen ligt”, bedenkt Walter Meuris, de vaste gitarist van Jean Bosco Safari. “Dan ben je minstens € 3000 verloren als de gitaar je toch niet aanstaat. Daar sta je dan mooi met die handgemaakte gitaar.” Ondertussen lonkt Walter nog
eens naar zijn Fender. “Mooi, hé? Deze heb ik zelfs tweedehands gekocht. Blijkbaar vond de eerste eigenaar dit geen goede gitaar maar die weet écht niet over wat hij spreekt. Deze gitaar is ontworpen door Eric Clapton en Fender heeft daar dan een serie van uitgebracht. Hiermee geef ik gitaarlessen en ga ik zelfs optreden in het buitenland, perfect voor elke gelegenheid. Aan dit soort modellen is wel meer met de hand aan gewerkt dan aan andere gitaren die Fender maakt, maar ze is nog niet volledig handgemaakt.” Fender maakt zijn gitaren al lang niet meer met de hand. Gitaren van dit merk worden hoofdzakelijk machinaal gemaakt en dat voel je in de prijs. Toch leveren ze nog gitaren af van zeer goeie kwaliteit. De ‘échte’ Fender USA-gitaren kosten rond de € 1000 - € 1300. Dat is nog niet de helft van wat een volledig met de hand gemaakte gitaar kost en die gitaren zijn in trek bij veel muzikanten. De Telecaster en de Stratocaster van Fender zijn nog steeds modellen die bij live-optredens opduiken. “Na jaren van gitaarspelen bouw je toch een zekere status op en voel je je niet meer zo op je gemak bij minder gerespecteerde of beginnende gitaarmerken, maar zelfs die instrumenten zijn niet perfect”, beweert Walter. “Iedereen vindt het spectaculair om met een gitaar van Gibson of Fender het podium op te kruipen, maar zelfs de duurste gitaren kunnen snel ontstemmen. Zo heb ik ooit een Gibson gitaar gekocht op een gitaarbeurs in Amerika die niet juist was afgesteld. Schandalig, want de gitaar was zo duur dat je er niet mocht aankomen en zelfs tentoongesteld werd achter glas! Nadien stel je je toch serieuze vragen.”
In het atelier van Gibson verrichten ze meer handmatig werk aan de gitaren dan bij Fender. Dat zie je ook goed aan de prijs van de Gibson-gitaren. Voor een Les Paul Standard kan een gitarist gemakkelijk € 3000 neertellen. Er zijn natuurlijk ook modellen die verkocht worden onder de € 1000, zoals het SG-model of de Les Paul Junior. Bij de ‘goedkopere’ modellen kan je je wel voorstellen dat er niet evenveel aandacht aan wordt besteed als de modellen over de € 3000, maar voor die prijs verwacht je toch wel dat je gitaar juist afgesteld is.
“Er wor
dt wel handmatig gewerkt aan die gitaren, maar aangezien er zoveel gitaren moeten gemaakt worden kan er heel af en toe een foutje kan blijven inzitten”, zegt Hendrik ‘Henny’ Huisman, een ervaren gitaarbouwer uit Veerle-Laakdal. “Als een werknemer al die gitaren tot in de puntjes moet nakijken komt hij niet toe met werkdagen van 8 uur. Hiermee wil ik niet zeggen dat er aan elke gitaar iets scheelt, maar zo’n bedrijf heeft de tijd niet om 300 uur te werken aan elke gitaar die ze willen verkopen”, aldus Huisman.300 uur klinkt heel lang, maar dat is de tijd die een zelfstandige gitaarbouwer ongeveer nodig heeft om een blok hout te transformeren naar een gitaar. Eerst zoek je naar het juiste hout voor de juiste klank want elke houtsoort klinkt scherper of zwaarder. In de fabriek slagen machines de frets in de gitaar, maar een gitaarbouwer legt de frets er handmatig in en neemt rustig de tijd om alles tot op de millimeter af te veilen. Daar kruipt meer tijd in, maar kwaliteit is er. Als de gitaar in zijn puurste vorm klaar is moet het instrument ook nog gelakt worden en dat vraagt het meeste tijd aan het bouwproces. Wanneer een gitaar geschilderd of herschilderd wordt, moet die bijna drie maanden drogen. Aangezien dit zo tijdrovend is moeten de fabrieken wel op een andere manier tijd besparen en dat doen ze door bepaalde processen machinaal uit te voeren.
Bij het Belgische bedrijf EMD Music, een bedrijf dat al 15 jaar gitaren van het merk Stagg maakt en gedistribueerd wordt in 62 landen, hebben ze een andere manier om gitaren te maken. Al hun gitaren worden in China volledig met de hand gebouwd. Daar werken niet allemaal professionele gitaarbouwers, maar elke werknemer staat daar in voor een bepaald onderdeel van het bouwwerk. De gitaren van Stagg zijn relatief ambachtelijk maar blijven toch spotgoedkoop. Deze instrumenten liggen in de winkel tussen € 125 en € 300. “Het klinkt cliché, maar in China zijn de uurlonen nog steeds laag”, vertelt Patrick Rigolle, de vertegenwoordiger en woordvoerder van EMD Music. “Doordat we daar onze gitaren bouwen en niet in het Westen, ontwijken we een hoop kosten. We besparen we vooral op de elektronica, zodat we die lage prijzen kunnen behouden. We hebben ook iets duurdere modellen, maar vanaf die categorie krijgt elke gitaar die we willen verkopen een grondige controle voor we ze opsturen naar de winkels. Onze doelgroep blijft natuurlijk de beginnende gitarist. Stagg is voor een professionele gitarist wat een Renault Clio is voor Michael Schumacher: niet geschikt voor wat hij ermee wilt doen.
Het blijft een tweestrijd. Machinaal is goedkoper, maar ambachtelijk garandeert meer kwaliteit. Bij ambachtelijke gitaren komt er na verloop van tijd een probleem van andere aard de kop opsteken: het doorverkopen. Als een gitarist zijn ambachtelijke gitaar van € 4000 na enkele jaren wilt verkopen, gaat hij heel moeilijk een koper vinden die zijn gitaar voor een normale prijs wilt kopen omdat er geen bekend merk opstaat. Dat klinkt als muggenzifterij maar het is de realiteit. Zelfs al zitten er de beste geluidselementen in en is de gitaar gemaakt van het beste hout, dan blijven de potentiële kopers nog steeds twijfelen over de kwaliteit omdat er geen bekend merk op de kop geschreven staat.
Dit probleem kan je oplossen door het beste van de twee gitaarwerelden te kiezen. Huisman raadt zijn klanten tegenwoordig aan om geen gitaren meer van nul te laten bouwen maar eerst een gitaar van een gerespecteerd merk te kopen en ze dan te laten ombouwen naar de klant zijn wensen. “Een gitaar van Gibson of Fender is op zich al een goede gitaar, maar als je zo’n gitaar nog naar jou hand laat zetten door eventueel de geluidselementen te vervangen, de body in een andere kleur te lakken of eventueel voor een andere inlay (versieringen op de nek van de gitaar, nvdr.) te zorgen, kan je al een gitaar creëren die al een unieke tint van jezelf draagt.”
Zo blijkt dat na al die jaren van gitaarproductie nog steeds veel mensen vasthouden aan status en het merk van de gitaar en soms zelfs het merk boven kwaliteit gaan verkiezen. Het is jammer dat vakmanschap moet opschuiven voor massaproductie omdat de prijzen van hout en elektronica te hoog zijn. Frustrerend, want hierdoor worden gitaarbouwers gedegradeerd tot reparateur. Voor veel gitaristen blijft het dan roeien met de riemen dat ze hebben en zal hun unieke gitaar slechts een droom blijven.
“Wat je zelf doet, doe je meestal beter”
Als je een gitaar laten bouwen toch maar niets vindt of je bent ervan overtuigd dat je het gewoon zelf beter kan, dan kan je nog altijd terecht bij het Centrum voor muziekinstrumentenbouw (CMB) in Puurs voor een cursus gitaarbouwen. Daar leren oude rotten in het vak je de knepen van gitaarbouw en krijgen de cursisten de mogelijkheid om hun eigen gitaar te bouwen. Op het einde van de cursus worden de leerlingen dan beoordeeld op het eindresultaat van hun zelfgebouwde gitaar.
De gitaristen die dromen van hun zelfgemaakte, elektrische basgitaar kunnen ze hier jammer genoeg niet helpen. Deze school is alleen gericht op het bouwen van klassieke gitaren, steel-string gitaren, violen en gamba’s.
Door het uitgebreide aanbod van cursussen instrumentenbouw heeft het CMB al een gerespecteerde status verdiend. Niet alleen geïnteresseerde geesten uit Vlaanderen maar ook uit Wallonië en Nederland zakken speciaal af naar het CMB voor hun cursussen.
Meer informatie te verkrijgen op de website www.cmb.be of mail naar cursisten@cmbpuurs.be
Na vliegtuigbouwpakketten nu ook gitaarbouwpakketten!
“Handgemaakte gitaren blijven gigantisch duur, dus waarom niet voor de handige harry’s onder ons een bouwpakket op de markt brengen?” Dat moet het gitaarbedrijf Boston gedacht hebben toen ze deze gitaarbouwpakketten op de markt brachten. Deze bouwpakketten zijn voorzien van alle onderdelen van de gitaar: de elektronica, de body, de hals en bovendien zijn ze zeer budgetgericht. De prijzen van de bouwpakketten beginnen bij € 99 en gaan niet hoger dan € 150. Het enige wat de gitarist dan nog moet doen, is de gitaar ineenknutselen en eventueel de body lakken in een kleur naar keuze.
Het aanbod is ondertussen al best uitgebreid. De geïnteresseerde gitaristen kunnen al kiezen uit een Les Paul, een Flying V, een Telecaster of een Stratocaster. Zowat de meest begeerde modellen in gitaarland dus. Voor de bassisten is er slechts een model beschikbaar, het Precision Bass-model dat origineel uitgebracht werd door Fender.
De bouwpakketten zijn online te bestellen op de Nederlandse website: www.mainmusic.nl.
Abonneren op:
Posts (Atom)
